ขอบคุณที่ให้เกียรติกัน...
ด้วยการกดดันให้ฉันทนไม่ไหว...
จนสุดท้ายเป็นฉันเอง... ที่เอ่ยปากให้จบไป...
ไม่อยากให้ทนฝืน... ไม่อยากให้ฝืนใจ...
... คบกันต่อไปก็ป่วยการ...
อยากดูแสนดีในสายตาคนอื่น...
เธอไม่อยากสร้างความขมขื่น... ให้กับความรักที่แสนหวาน...
หยิบยื่นหน้าที่นั้น... ให้ฉันเป็นคนจัดการ...
คนบอกเลิกเลยดูคล้ายๆ มาร.... สร้างความร้าวรานให้หัวใจ...
ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอทำ...
เมื่อทุกความชอกช้ำ... ที่ต้องเจอซ้ำซากอย่างอ่อนไหว...
มันไม่ใช่ตัวเธอ... ที่ต้องพร่ำเพ้อกับการจากไป...
ไม่ว่าคนบอกเลิกจะเป็นใคร...
...ก็มีฉันคนเดียวที่ต้องสัยใจเพียงลำพัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น