ฉันหยิบปากกา ขึ้นมาเขียนบทความเหล่านี้ด้วยความรู้สึกเหงา ๆ ทั้ง ๆ ที่คนรอบข้างของฉันเต็มไปด้วยคนที่ฉันรัก และฉันก็รักเค้ามากมาย ฉันพบว่า ความเหงาครั้งนี้เกิดจากความรักที่เกินความพอดี และความเหงาครั้งนี้ทำให้ฉันได้ค้นพบอีกมุมมองหนึ่งของความรัก ก่อนหน้านี้ความรักของฉันเต็มไปด้วยความทุ่มเทแบบไม่ลืมหูลืมตา ความรักของฉันคือ การให้เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้สึกดีๆ ต่อกันและกัน ความรักของฉันคือการห่วงและหวง จนเกินความพอดี แต่ความรักแบบนี้อยู่กับฉันได้ไม่นานแล้วมันก็จากฉันไป ทิ้งไว้เพียงความเศร้าและความเหงาก็เท่านั้นเอง
หลังจากนี้ ... ความรักของฉันจะเป็นเพียงการมอบความรู้สึกดีๆ เท่าที่พอจะทำได้ โดยไม่หวังผลตอบแทน ความรักของฉันจะมีแต่ความห่วงและหวงเรียกร้องแต่เพียงพอดี .....
คนเราบางครั้งต้องก้าวถอยหลัง.....
เพื่อที่จะกระโดดให้ได้ไกลยิ่งขึ้น......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น